Een van het X-aantal wekelijkse Izakeya-bezoekenWederom ben ik schuldig aan een knap staaltje neglect.. was het weer eens mijn maandelijkse writer's block? Of toch gebrek aan tijd? Haha, wat die laatste optie betreft, laat me niet lachen! Hoe dan ook, het leek me weer tijd voor een update betreffende mijn whereabouts in mei en juni!
Qua huiswerk is het een beetje drukker geworden, omdat we gedwongen worden wat quasi-wetenschappelijk onderzoek te verrichten. Dit houdt eigenlijk in dat we met het thema Japan aan de slag moeten, een paper van 3000 kanji schrijven en het vervolgens moeten presenteren voor een x-aantal mensen door middel van PowerPoint. Het wetenschappelijke niveau is a la 'mijn cavia' zoals we weleens allemaal op de basisschool hebben moeten doen, maar ik kon het daadwerkelijk niet over mijn hart verkrijgen om zonder onderzoeksvraag aan de slag te gaan! Voetnoten ging me iets te ver, want ik blijf een lui dier, maar mijn onderzoek heeft me wel een paar zondagmiddagen beziggehouden..
Wat doe ik dan allemaal voor quasi-wetenschappelijks? Ik "onderzoek" de popularisering van de yukata (de lichte, Japanse zomerkimono die oorspronkelijk als badkleding na de hete-bron of sentou fungeerde) en de redenen voor de verspreiding van deze boom onder de Shibuya-gyaru en Osaka-gyangustaa. Nou heb ik mijn paper af en ben ik er best tevreden over, maar toch heb ik het idee dat ik van de universiteit naar de onderbouw van de middelbare school ben gedegradeerd..
Hoe dan ook, mijn schrijfvaardigheid is best wel vooruit gegaan. Ik merk dat mijn geschreven Japans echt structuur en een eigen stijl heeft gekregen, wat mij een gelukkig mens maakt.
Qua spreekvaardigheid zijn er onzekerheden, domme uitspraken en nerveuze ratelingen, maar het is uiteraard beter geworden. In luistervaardigheid ben ik geen ster en volgens Glynis ben ik gewoon een beetje doof, want er zijn nog steeds momenten waarbij ik echt niet weet waar de fok het gesprek over gaat. Frustrerend, en om die reden probeer ik braaf, iedere dag, het Japanse nieuws te volgen..
Over nieuws gesproken, de zogenaamde varkens-griep of buta-influenza schijnt zich aardig te verspreiden in Japan. Nou is de broedplaats van het virus Osaka, een stad waar ik nog keihard heel wil, maar het werd ons sterk afgeraden om naar deze Yazuka-hoofdstad af te reizen. Misschien is Japan wel het land der paranoia of precautions, want voor de ingang van de International Center staan nu pompjes met desinfecterend spul, zodat wij goorlappen onze handjes kunnen reinigen.
Ik vrees de pandemie niet echt, ik vind het gewoon frustrerend dat ik niet in Osaka zou kunnen rondbanjeren zonder zo'n afzichtelijk masker.
Frappant, frappant.. in juni is het trouwens regenseizoen in Japan. Niks van gemerkt though, ondanks het feit dat ik van iedere Japanner te horen heb gekregen dat het echt extreem hard plenst in Nagasaki en dat ik ook eens een paar van die osshare regenlaarzen zou moeten aanschaffen. Op een gegeven moment regende het bizar hard en had ik college.. hoewel de neiging om te blijven knorren in mijn bed sterk was besloot ik op rubberen slippers naar de uni te lopen. Hoewel ik me enigszins hippie en zwerver-ish voelde kreeg ik in de gaten dat ik mijn lesje sinds de tropische regenbuien op Okinawa wel had geleerd, want niets is verschrikkelijker dan natte schoenen/sokken lopen.
Naast het verkleden als een hobo doe ik ook andere dingen, zo is vrijdag sinds een maand geleden omgedoopt tot Sushi Friday waarbij ik samen met Glynis naar de lekkerste en goedkoopste sushitent van heel Nagasaki ga. Onder het genot van schreeuwende, mannelijke sushi-koks schuiven wij heerlijke zalmpjes, inktvisjes en andere zeemonsters in onze charmante, vrouwelijke giecheltjes en lurken we aan wat goddelijke groene thee. Met onze aandacht voornamelijk op de leuke koks gericht babbelen we over van alles en nog wat en komen we bij na onze "zware" week. Na een gemiddelde stapel van een bordje van negen, rekenen we puffend af, zwaaien we naar de vrolijke heren en begeven we ons te voet naar het winkelcentrum Amyu Plaza. Wat daar spannend aan is? De ijstent! Damn you, Baskin Robbins met je gigantische assortiment aan ijs.. Daarna slaat het schuldgevoel toe en beginnen we aan onze twee-uur durende reis naar huis. Uiteraard met de benenwagen!
Verder.. ontwikkel ik samen met Martijn wat pedagogische vaardigheden op de maandag als we een groep blije Japanners op de hoogte brengen van de wondere wereld van de Nederlandse taal.
Dingen zijn zoals ze horen te zijn in Nagasaki. Hoewel ik langzamerhand extreem verdrietig word van mensen die steeds maar blijven herhalen dat ik alweer bijna naar Nederland moet.. hou eens op joh! Het begint langzamerhand wel door te dringen dat ik op een gegeven moment met een gebroken hart op Narita zal staan, terug moet keren naar een land die niet meer als mijn thuis beschouw..
Omdat ik intens verdrietig word van het uitstorten van mijn hart over dit soort droevige thema's .. hier wat leuke, beknopte, feitjes:
- De nampa-teller staat ondertussen op 3
- Op een willekeurige zaterdagnacht hebben ik, Glynis, Sander, Rolf, Jurre en een random Chinees kind een 400m hoge berg dat achter ons huis staat beklommen
- Ik faalde op een gegeven moment wel erg in mijn Japans toen ik bij het postkantoor om een tebukuro i.p.v een fukuro vroeg. (Dat eerste betekent handschoen en de tweede een tasje)
- Ik heb met een hele leuke Japanse gozer (DE Kei) gedate
- Glynis en ik hadden laatst de Power Rangers film gezien, toen was ik erachter gekomen dat ik na al die jaren nog steeds de hots heb voor die groene/witte.
- De Musketier is snorloos
- Je mag in Japan niet in het OV bellen en je wordt zelfs verzocht je mobiel op de zogenaamde "manner-mode" te zetten, maar dit weerhield Sander niet om mij in een overvolle tram te bellen terwijl mijn telefoon op volle volume stond!
- Je mag in Japan op de stoep fietsen en dit houdt in dat ik regelmatig mensen bijna van hun sokken fiets
- Heb je al gegeten rond 18:00? Wat ben jij vreemd zeg, veeels te vroeg. Een gemiddelde Japannert eet gewoon rond 20:00, 21:00 en om middernacht is het ook volkomen done
- Wat sta jij in dat tijdschrift te bladeren? Ga je het kopen of niet?! In Japan zie je mensen uren lang bij het tijdschriften kiosk in allerlei boekjes bladeren.
- Westerse-stijl w.c's hebben een speciale functie om allerlei geluiden te verdoezelen, maar ga daarna niet voor de wasbak je neusje staan poederen omdat je dan een last bent. Dat doe je gewoon bij de speciale spiegels in dezelfde w.c-complex.
- Lekker bruin worden? Welnee, zo lopen de Japanse dames met zwarte zon-paraplu's en dragen ze eventueel mouwtjes om de armpjes te beschermen.
- Hotpants? Kniekousen en torenhoge stripper-schoenen? Volkomen normaal, maar houd je decolleté lekker verstopt!
- Als je afrekent in de super wordt ieder prijsje opgenoemd, vervolgens wordt er gevraagd of het wel goed is als je geld wordt aangenomen.
- Zie je iemand wel zitten? Dan moet je eerst het langzame, pijnlijke proces van de zogeheten "groepsdate" doorstaan, want meteen met zijn tweeën op stap? Jaaa.. doei.
- De gemiddelde Japanse man vindt zichzelf "shy" en dat is vervelend! Damn you vervelende.. irritante.. woest aantrekkelijke.. Japanse mannen!
- Nomunication is tof! (Snap je het? Nee? Nomu is het Japanse werkwoord voor drinken, combineer dat met communication en je krijgt communicatie via drank. Met andere woorden alcohol doet wonderen!)
Snap je um? Snap je mij nu?