Bye Bye Tokyo, Hello Nagasaki!

Yoshu, Disneyland Tokyo!

Dag 6

Vandaag was de dag waar Hotoke-sama naar heeft uitgekeken; we zouden namelijk naar Disneyland Tokyo gaan! In het begin had ik er niet zo gek veel behoefte aan, maar achteraf vond ik het tof dat we zijn gegaan. We vertrokken belachelijk vroeg, omdat Matthias erop stond dat we heel de dag zouden benutten. Ik wil natuurlijk veel karma-qudows verdienen, dus kon ik de Boeddha niet tegenspreken.

Het geniaalste gedeelte van die dag was de hoedjes die we hadden gekocht! Ik had mijn zinnen op zo’n Minnie Mouse hoed gezet, dus nadat ik dit aangeschaft had, droeg ik het heel de dag. Ik voelde me net zes met mijn geweldige oren en ik had het idee dat Rolf en Matthias zich nog jonger voelden met hun Mickey en Stitch hoedjes!

Omdat ik ondertussen vanuit Nagasaki blog zijn een hoop spannende Disney-avonturen uit mijn geheugen verdwenen, maar een ding zal me nog lang bijblijven. Ten eerste, heb ik altijd briljante ideeën en besloot ik, ook al regende het vet hard, in de Vliegende Dombo te gaan. Dit is trouwens een pauperversie van de Breakdance.

Hoe dan ook, nadat ik en de Boeddha een dik kwartier in de rij stonden en eindelijk aan de beurt waren, irriteerde ik me mateloos aan een mevrouw die daar werkte en die als een bezetene naar me zat te glimlachen. Nadat ik mijn ergernis niet voor me kon houden besloot ik haar na te doen, maar zoals gewoonlijk, werd ik betrapt op mijn idiote gedrag. Het is nog steeds speculatie, maar ik geloof dat ze me keihard terug wilde pakken, omdat ze mij als enige een Engelstalige boekje met regels gaf. Achteraf vroeg ze of ik het wel helemaal had begrepen.. Met een geveinsde glimlach besloot ik mijn vernedering te volharden en stapte ik met een stoïcijns gezicht in de Dombo. Heks.

Reichan, Rocchan en Macchan doen de Tanuki-slaap in de metro van Tokyo

Na Disney kwamen we redelijk laat thuis aan en moesten we eigenlijk allemaal nog inpakken, want we moesten al om half zeven 's ochtends in de shinkansen zitten. Met enige zelfkennis wist ik dat ik niet moest gaan slapen, omdat ik dan van mijn levensdagen niet zou kunnen opstaan, dus besloot ik samen met Rolf en Matthias nog een laatste keer naar karaoke te gaan. Eenmaal daar viel het me meteen op dat onze energielevels behoorlijk laag waren, maar dit weerhield ons niet om de meest foute nummers te verkrachten.

Zonder te hebben geslapen vertrokken we om half vijf stipt vanuit ons hosteltje en gingen we met onze zware koffers richting Tokyo Eki (CS). Gelukkig was het niet druk in de metro, anders hadden we een behoorlijk probleem gehad. Hoe dan ook, het was ons gelukt om, na enig gezeik met koffers die op plekken stonden waar ze niet hoorden te staan, rustig in de shinkansen te zitten. Ik voel me redelijk wakker en wilde nog even DS-en, maar nadat ik te lui was om Dragonball in het Japans te spelen voelde ik mijn oogleden richting half zeven gaan. Zo was ik vijf uur lang van de kaart en heb ik geniale uitzichten over Kyoto, Osaka en Hiroshima gemist.

In Fukuoka hadden we slechts een kwartier om over te stappen, maar dat ging goed. Na nog iets van een uurtje in de trein te hebben gezeten kwamen we aan in ons nieuwe thuis: Nagasaki!

Onze nieuwe thuis

Omdat onze spullen zo gigantisch waren en de gemiddelde Japanner een hernia kunnen bezorgen besloot ik meteen om mee te gaan in de taxi. Met kritische blikken dachten ik, Matthias en Martijn meteen dat Nagasaki er een beetje pauper uitzag. Zo lang konden we er niet over nadenken, omdat we al gauw bij het centrum voor buitenlandse studenten in Nagasaki University aankwamen.

Meteen kregen we allerlei formulieren in onze handjes gedouwd en moesten we talloze gegevens invullen, maar dit deerde allemaal niet toen ik de sleutel van mijn nieuwe kamertje in mijn handjes kreeg! Op de vierde verdieping, in kamer 402, zal ik van mijn verblijf in Japan genieten! Ik wilde meteen het tweepersoonsbed en Glynis wilde met me ruilen, dus dat was goed geregeld. Mijn buren zijn Pyke, Matthias en Rolf, waar ik ondertussen parttime, 's avonds woon. Hoe dan ook, het leven hier is geniaal! Ik ben me bewust van het feit dat ik achterloop met bloggen, maar voorlopig is de mogelijkheid om te internetten hier gering, omdat elke godvergeten avond een stel Chinezen hier World of Warcraft zitten te spelen!